.jpg)
Η Δικαιοσύνη επιτέλους
έκανε σωστά τη δουλειά της.
Πολύ σωστά έπραξε
και συνέλαβε τα παιδιά των εμπλεκομένων
στο σκάνδαλο της Siemens.
Τώρα θα πρέπει να τα δικάσει
ως συνενόχους των γονιών τους
και να τα καταδικάσει
στις ποινές που προβλέπονται γι' αυτούς.
Ι σ ό β ι α,
εφόσον αυτό λέει ο νόμος.
Για έναν περίεργο λόγο, κάθε φορά που βλέπουμε τους αστούς να υπεραμύνονται των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, εκτός από το γέλιο έρχονται στο μυαλό μας και γνωστές αθάνατες ρήσεις αρχαίων αλλά και λαϊκές παροιμίες. Συνελήφθησαν τα παιδιά των εμπλεκομένων στο σκάνδαλο της Siemens και όλοι οι αστοί σύσσωμοι ξεσηκώθηκαν να υπερασπιστούν τα δικαιώματα των αθώων παιδιών. Όλους τους έπιασαν οι "ευαισθησίες". "Δεν μπορούν να συλλάβουν τους γονείς και ξεσπούν στα αθώα παιδιά;", "Κρατούν ομήρους τα αθώα παιδιά, για να εκβιάσουν τους γονείς;". "Είναι κράτος δικαίου ένα κράτος, το οποίο στρέφεται κατά αθώων ανθρώπων, για να καλύψει τις αδυναμίες του;". Όμως, όπως συμβαίνει πάντα, όταν κάποιος πανικοβάλλεται και ξεσηκώνεται αδίκως, η βλακεία πάει σύννεφο.
"Το γαρ πολύ της θλίψεως γεννά παραφροσύνην". Πάντα υπάρχει βλακεία, όταν, εξαιτίας του πανικού, δεν γίνεται σεβαστή η λογική. Τι μας λέει λοιπόν η κοινή λογική; Ότι, όταν υπάρχει έγκλημα και οι καρποί του μοιράζονται σε τρίτους —εκτός από αυτόν που το διέπραξε—, υπάρχει συνενοχή και άρα συνένοχοι. Παύει το έγκλημα να είναι ατομικό και γίνεται συλλογικό. Παύουμε να μιλάμε για εγκληματία και μιλάμε για συμμορία εγκληματιών. Αυτό δεν το λέμε μόνον εμείς με την απλή λογική μας. Αυτό το λέει και ο νόμος. Ο νόμος, τον οποίον οι αστοί τον θυμούνται μόνον όταν τους βολεύει. Όταν δεν τους βολεύει κάνουν αναρχικές κι "επαναστατικές" σκέψεις.
Βιαζόταν λέει ο Χριστοφοράκος να περάσει την ιδιοκτησία του στα χέρια των παιδιών του και τελικά το κατάφερε. Το έλεγαν και το ξανάλεγαν, για να εμπεδώσουμε ότι αυτός "πρόλαβε" να μεταβιβάσει τα κλοπιμαία και εμείς κατόπιν δεν "προλαβαίνουμε" να τα πάρουμε πίσω. Λάθος. Κακό του κεφαλιού του που πρόλαβε. Γιατί; Γιατί μόνος του —εξ αιτίας της βλακείας του και με αυτόπτη μάρτυρα ένα πανελλήνιο κοινό— μετέτρεψε τα παιδιά του σε συνενόχους του. Μια βλακεία ανείπωτη και εκκωφαντική σε όλους τους τομείς. Από την αρχή μέχρι το τέλος ήταν βλάκας ο Χριστοφοράκος. Το πολύ της "θλίψης" τον έκανε παράφρονα. Η θλίψη από το γεγονός ότι ήταν σίγουρος πως θα ελέγχει τα πάντα και για πάντα, κάτι το οποίο "κατέρρευσε" σαν χάρτινος πύργος.
Θα πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά, για να καταλάβει ο αναγνώστης μερικά πράγματα. Είναι κατ’ αρχήν βλάκας αυτός ο οποίος εμπλέκεται σε υποθέσεις διαφθοράς, γιατί, από τη στιγμή που το κάνει, στην πραγματικότητα παύει να έχει πατρίδα. Παύει να έχει σπίτι και γίνεται ένας δυνάμει "νομάδας" της παρανομίας. Πρέπει ανά πάσα στιγμή να είναι έτοιμος να εξαφανιστεί από το φυσικό του περιβάλλον, γιατί οι τιμωρίες οι οποίες προβλέπονται στις περιπτώσεις αυτές είναι ανυπόφορες για τον θνητό άνθρωπο —παλαιότερα τους εκτελούσαν—. Είναι ακόμα πιο βλάκας, όταν επενδύει τα κλοπιμαία μέσα στην ίδια χώρα στην οποία εμπλέκεται για να φτιάξει περιουσία. Τα κλοπιμαία τα διατηρείς πάντα σε μια κατάσταση, στην οποία είτε αυτά να μπορούν να σε "ακολουθούν" όπου πηγαίνεις είτε να μπορείς να πας να τα "βρεις" μακριά από εκεί που σε ψάχνουν.
Γι' αυτόν τον λόγο, όπως αναφέραμε πιο πάνω, έρχονται στο μυαλό μας γνωστές παροιμίες και ρήσεις. Ο σοφός λαός λέει το εξής έξυπνο …"Ξέρεις να κρύβεις; Κλέψε. Δεν ξέρεις να κρύβεις; Μη κλέβεις". Δεν σε "ρωτάει" αν έχεις αντικλείδια ή αν γνωρίζεις συνδυασμούς χρηματοκιβωτίων. Δεν σε "ρωτάει" αν έχεις τις τεχνικές ή άλλες δυνατότητες για να κλέψεις. Σε "ρωτάει" αν μπορείς να κρύψεις αυτά τα οποία εύκολα ή δύσκολα μπορείς να κλέψεις. Μόνον αν μπορείς να τα κρύψεις υπάρχει πιθανότητα να γλιτώσεις, σε περίπτωση που αποφάσισες να γίνεις κλέφτης. Αυτή η σοφία είναι προφανές ότι έλλειπε από τους σημερινούς πρωταγωνιστές του σκανδάλου της Siemens.
Έξυπνος είναι αυτός ο οποίος κλέβει "εδώ" και επενδύει "αλλού". Αυτός, ο οποίος κλέβει "εδώ" και επενδύει "εδώ", είναι βλάκας. Αυτός, ο οποίος διαφθείρει ή διαφθείρεται στην Ελλάδα και αγοράζει ακίνητα στην Εκάλη, είναι βλάκας. Είναι σαν να ληστεύει κάποιος μια τράπεζα και μόλις πάρει τα χρήματα στα χέρια του, να βγάζει τη μάσκα του και να θέλει να τα καταθέσει σαν καταθέτης. Είναι οριακά βλάκας αυτός ο οποίος κλέβει και τη δύσκολη ώρα, που πρέπει να εξαφανιστεί, επιλέγει να γίνει "κληροδότης". Στην πραγματικότητα το μόνο που μπορεί να μοιράσει ως "κληρονομιά" είναι η συνενοχή και τίποτε άλλο. Ήταν βλάκας, δηλαδή, που πήρε τη "χειροβομβίδα" της διαφθοράς στα χέρια του και όταν αυτή "απασφαλίστηκε" έγινε ακόμα πιο βλάκας, παραδίδοντάς την στα παιδιά του.
"Ευαισθητοποιήθηκαν" οι "μορφωμένοι αστοί για τα δικαιώματα και την a priori αθωότητα των παιδιών του Χριστοφοράκου. Μια "ευαισθητοποίηση", την οποία είμαστε βέβαιοι ότι δεν θα την έδειχναν αν στη θέση του Χριστοφοράκου ήταν ο συνάδερφός του Παλαιοκώστας. Αυτήν την "αθωότητα" εμείς πρέπει να εξετάσουμε. Το παιδί —με βάση τη λογική— δεν φταίει, όταν καταναλώνει ένα πλούσιο χαρτζιλίκι, το οποίο πιθανόν να μην γνωρίζει και από πού προέρχεται. Το παιδί όμως είναι ένοχο, όταν αποδέχεται ενυπόγραφα —και μάλιστα υπό καθεστώς δημόσιας σκανδαλολογίας, η οποία αφορά τον πατέρα του— τη μεταβίβαση περιουσιακών στοιχείων. Το παιδί είναι ένοχο, όταν ενυπόγραφα γίνεται ιδιοκτήτης off shore εταιρείας με τεράστια περιουσιακά στοιχεία. Αν το παιδί δεν μπορεί να αυτοπροστατευτεί, αυτό είναι πρόβλημα του εγκληματία πατέρα του και όχι του νόμου.
Αυτό και πάλι δεν το λέμε εμείς. Αυτό το λέει ο νόμος. Όπου ο νόμος αναγνωρίζει δικαίωμα υπογραφής, είναι υποχρεωμένος αυτός ο οποίος λαμβάνει το δικαίωμα αυτό να γνωρίζει τις συνέπειές του. Αναγνωρίζει ο νόμος δικαίωμα υπογραφής σε ένα βρέφος; Όχι βέβαια. Αναγνωρίζει ο νόμος δικαίωμα υπογραφής σε έναν πραγματικά ανήλικο; Όχι βέβαια. Ο νόμος αναγνωρίζει δικαίωμα εκεί όπου υπάρχει λογική να αναγνωριστεί δικαίωμα. Όπως λοιπόν ο νόμος αναγνωρίζει σε ένα "ανώριμο" νεαρό άτομο την αξία της υπογραφής του, έτσι τον αναγκάζει κι αυτόν ν' αναγνωρίζει και τις ευθύνες αυτής της υπογραφής. Δεν μπορεί το παιδί να είναι υπεύθυνο όταν το συμφέρει και ανεύθυνο όταν δεν το συμφέρει. Αυτό αφορά το τυπικό του νόμου. Άγνοια νόμου —ως γνωστόν— δεν αναγνωρίζεται.
Πρόβλημα μάλιστα στην περίπτωση αυτήν δεν υπάρχει όχι μόνον στο "γράμμα" αλλά ούτε και στην ουσία του νόμου. Στις περιπτώσεις στις οποίες αναφερόμαστε και οι οποίες απασχολούν την κοινή γνώμη, δεν μιλάμε για πεντάχρονα και οκτάχρονα παιδιά. Μιλάμε για ενήλικους ανθρώπους νεαρής ηλικίας. Είναι προφανές ότι εδώ γίνεται μια κατάφορη κατάχρηση της έννοιας του "παιδιού". Τι θα πει παιδί; Και ένας εξηντάχρονος μπορεί να φέρει αυτήν την ιδιότητα. Και η Ντόρα παιδί του Μητσοτάκη είναι. Τι "φταίει" αυτή, που καθυστέρησε μια εβδομάδα να φτάσει ένα επείγον τηλεγράφημα από το υπουργείο εξωτερικών ως το υπουργείο δικαιοσύνης; Τον πατέρα της βόλευε αυτή η καθυστέρηση και αυτός την αποφάσισε. Αυτή ήταν απλώς υπουργός, επειδή ο πατέρας της την τοποθέτησε στην "οικογενειακή" του επιχείρηση, την οποία εντελώς "εσφαλμένα" εμείς νομίζουμε ότι είναι το κράτος μας. Άρα ήταν λάθος αυτής της ανεύθυνης "γόνου", που από υπερβάλλοντα ζήλο πήρε την πολιτική ευθύνη. Έπρεπε κι αυτή να βγει στα κανάλια και να μας "συγκινήσει" για τα λάθη του πατέρα της.
Γι' αυτόν τον λόγο δεν περιοριζόμαστε στο "γράμμα" του νόμου, αλλά επιχειρούμε να μπούμε και στην ουσία του νόμου. Όλοι αυτοί οι "νεαροί" γόνοι, που σήμερα "κλαίγονται" στα τηλεοπτικά παράθυρα, εκτός από κλέφτες είναι και ψεύτες. Εκ των δεδομένων δεν μπορούν να ισχυριστούν άγνοια. Δεν τους το επιτρέπει η ηλικία τους. Ακόμα και ένα ανήλικο παιδί είναι σε θέση να γνωρίζει τι συμβαίνει στο σπίτι του, πόσο μάλλον ένας νεαρός άνδρας ή γυναίκα. Ακόμα και ένα δεκαπεντάχρονο παιδί γνωρίζει απόλυτα τι συμβαίνει μέσα στην οικογένειά του.
Πιστεύει κάποιος ότι στα χιλιάδες σπίτια των δανειοληπτών, οι οποίοι καθημερινά ταλαιπωρούνται και εκβιάζονται από τις τράπεζες και τους τοκογλύφους, ότι τα ανήλικα παιδιά τους δεν γνωρίζουν τι συμβαίνει με απόλυτη ακρίβεια; Έχει δει κάποιος το παιδί ενός φτωχού να κλαίει μπροστά στη βιτρίνα της Ferrari, παρακαλώντας τον πατέρα του να του την αγοράσει; Όχι βέβαια. Γιατί; Γιατί γνωρίζει ακριβώς τις δυνατότητες της οικογένειάς του. Είναι ανήλικος, αλλά γνωρίζει τα προβλήματα των ενήλικων γονέων του.
Αν τα παιδιά των φτωχών, των αγράμματων και των αναξιοπαθούντων αυτής της κοινωνίας γνωρίζουν τόσα πολλά και σοβαρά πράγματα, που αφορούν τις οικογένειές τους, τι θα έπρεπε να γνωρίζουν τα παιδιά των μορφωμένων; Τα παιδιά λόγου χάρη ενός διεφθαρμένου μεγαλοϋπαλλήλου του ΟΤΕ δεν γνωρίζουν τη δουλειά του πατέρα τους; Δεν βρίσκονται μέσα στην κοινωνία τα παιδιά αυτά; Τα σχολεία τους δεν είναι μέρος αυτής της κοινωνίας; Τα παιδιά δεν είναι αυτά τα οποία κάνουν "επίδειξη" πλούτου, όταν οι οικογένειές τους έχουν περίσσευμα; Το παιδί, δηλαδή, του ΟΤΕτζή είναι κουτό; Όταν γυρίζει από σκι στα ελβετικά βουνά, δεν το λέει στους συμμαθητές του; Δεν καμαρώνει γι' αυτά που έκανε στα μέρη όπου τα έκανε; Ή μήπως νομίζει ότι ο ΟΤΕ στέλνει τους εργαζομένους του για διακοπές στην Ελβετία, ενώ η ΔΕΗ στέλνει τους δικούς της στο Κολοράντο; Στην Κατερίνη και στους Νέους Πόρους ποιοι πηγαίνουν άραγε;
Τα παιδιά όλα τα γνωρίζουν. Γνωρίζουν και άλλα παιδιά υπαλλήλων και γνωρίζουν τις δυνατότητές τους. Γνωρίζουν όχι μόνο τη διαφθορά των γονέων τους αλλά και τη διαφθορά των άλλων γονέων. Γνωρίζουν ποια παιδιά είναι τέκνα "συναδέρφων" των γονιών τους. Γνωρίζουν ότι όλα τα "ξεχωριστά" τα οποία απολαμβάνουν, δεν μπορούν να προέρχονται από τον επισήμως "μη ξεχωριστό" μισθό του πατέρα. Γνωρίζουν ότι ο πατέρας τους είναι "ξεχωριστός", αλλά όχι ο επίσημος μισθός του. Είναι βέβαιοι ότι έχει μάλλον μακρύ "χέρι", γιατί κατά έναν σχεδόν μαγικό τρόπο φέρνει πιο πολλά χρήματα απ' ό,τι του δίνουν οι εργοδότες του. Επειδή σόι πάει το βασίλειο, αρχίζουν και αυτά κι αναπτύσσουν τις ειδικές "δεξιότητες" των γονέων τους. Απλά αυτά το κάνουν εις βάρος των γονέων τους και όχι εις βάρος του κοινωνικού συνόλου, όπως κάνουν οι γονείς τους. Ο καθένας όπου μπορεί. Αναπτύσσουν κι αυτά μακρύ "χέρι", γιατί θέλουν να κάνουν επίδειξη στο σχολείο και άρα στο μέρος της κοινωνίας που τους αφορά.
Ακόμα όμως κι αν υποθέσουμε ότι υπάρχει πιθανότητα τα παιδιά να μην γνωρίζουν τι πραγματικά συμβαίνει στα σπίτια τους, για τους νεαρούς ενήλικες δεν τίθεται καν ζήτημα. Δεν το συζητάμε καν. Αυτοί κι αν τα γνωρίζουν όλα !! Δεν μπορεί να μην γνωρίζει το ώριμο πλέον παιδί του ΟΤΕτζή ότι δεν είναι ο ΟΤΕ που τον στέλνει στο πανάκριβο Χάρβαρντ επειδή η ΔΕΗ είναι αυτή που έχει αποκλειστικό συμβόλαιο με το Γέιλ. Δεν μπορεί να νομίζει το παιδί του ΟΤΕτζή ότι πρέπει να περιοριστεί στην Porsche, επειδή την BMW τη δικαιούνται μόνον οι ΔΕΗτζήδες.
Δεν μπορείς με λίγα λόγια, όταν για τον οποιονδήποτε λόγο ζητάς παροχές, να μην γνωρίζεις τις δυνατότητες της πηγής σου. Όταν μερικά χρόνια πριν αισθανόσουν προνομιούχος, επειδή έτρωγες ψημένο καλαμπόκι στην Ασπροβάλτα, πρέπει να είσαι βλάκας για να μην καταλαβαίνεις ότι κάτι άλλαξε στη ζωή σου, για να αισθάνεσαι το ίδιο, τρώγοντας παγωτό με φράουλα στις ελβετικές Άλπεις. Δεν υπάρχει εδώ φυσική "εξέλιξη". Όταν ο πατέρας σου δεν έχει αλλάξει δουλειά και έχει παραμείνει υπάλληλος, αλλά έχουν αλλάξει όλα τα υπόλοιπα δεδομένα, που αφορούν τη ζωή της οικογένειάς σου, κάτι συμβαίνει. Κάτι ύποπτο συμβαίνει προφανώς μέσα στην ίδια τη δουλειά του, η οποία μυστηριωδώς αποδίδει πολλαπλάσια από αυτά που μέχρι πριν λίγο καιρό είχες συνηθίσει. Τόσο ύποπτο όσο ύποπτη είναι και η ανεξήγητη σπατάλη του φτωχού συμμαθητή σου, ο οποίος διαχειρίζεται τα χρήματα της σχολικής εκδρομής.
"Τα παιδιά είναι εξαρτώμενα από τους γονείς τους" …είπανε οι ενήλικες γυναίκες, οι οποίες είναι ταυτόχρονα κόρες του έτερου φυγόδικου για την υπόθεση Siemens Καράβελα. Το είπαν με λυγμούς και μας συγκίνησαν. Όχι βέβαια όσο μας συγκίνησε το άλλο με τον Τοτό, αλλά δεν παύει να είναι συγκινητική η δήλωσή τους. Πράγματι τα παιδιά είναι εξαρτώμενα από τους γονείς τους. Τα παιδιά όμως των διεφθαρμένων γονέων είναι εξαρτώμενα από την DKNY και την Gucci. Γιατί; Γιατί η έννοια της εξάρτησης για τους νέους συνδέεται με την έννοια της επιβίωσης και τα παιδιά των διεφθαρμένων δεν έχουν πρόβλημα επιβίωσης. Τους απασχολούν οι νέες κολεξιόν μόδας και όχι οι συλλογικές συμβάσεις εργασίας.
Έστω όμως ότι μέχρι τώρα δεν γνώριζαν —και από "ανωριμότητα" δεν ρώταγαν για να μάθουν— τι συμβαίνει. Τώρα, που έμαθαν τι συμβαίνει, τι προτίθενται να κάνουν; Τώρα, που έμαθαν ότι είναι παράνομα τα περιουσιακά στοιχεία τα οποία τους "φορτώθηκαν" εν "αγνοία" τους, τι θα κάνουν; Θα τα μεταβιβάσουν στο δημόσιο; Η αφέλειά τους δηλαδή περιορίζεται μέχρι εκεί που φτάνει η ευθύνη; Στα υπόλοιπα είναι υπεύθυνοι πολίτες με τα σκληρά κι απαραβίαστα δικαιώματα των ιδιοκτητών; Σε ποια ευνομούμενη Πολιτεία θα σε αφήσουν να ξεκοκαλίσεις εν "γνώση" σου κλεμμένη περιουσία, την οποία φορτώθηκες εν "αγνοία" σου;
Υπάρχει σ' αυτόν τον τόπο ισονομία και ισοπολιτεία; Αν ένας γύφτος κλέψει ένα μοναδικής αξίας σπάνιο βάζο από την Εκάλη και εντοπισθεί το παιδί του να το πουλάει στο Μοναστηράκι, τι θα γίνει; Θα πάει η αστυνομία και θα το ρωτήσει αν "πρόλαβε" να του το μεταβιβάσει ο γύφτος; Σηκωτό θα το πάρει και θα το ονομάσει συνένοχο του πατέρα του. Θα το δικάσει και θα το καταδικάσει, αρκούμενο στα αποδεικτικά στοιχεία των κλοπιμαίων και κατόπιν θα το στείλει στη φυλακή, αναζητώντας ταυτόχρονα και τον φυγόδικο αλλά επίσης καταδικασμένο πατέρα. Δικαίως. Δικαίως και χωρίς την παραμικρή αντίδραση από τον ανήλικο καταδικασμένο. Γιατί; Γιατί γνωρίζει ο μικρός γύφτος ότι το βάζο ήταν κλεμμένο. Δεν το είχαν στην τέντα τους από κληρονομιά και δεν θυμάται τον πατέρα του "συλλέκτη" έργων τέχνης. Θα πάει αδιαμαρτύρητα και κατ’ ευθείαν στη φυλακή και η αστυνομία θα συνεχίσει ν' αναζητά τον βασικό κλέφτη, που είναι ο πατέρας του.
Πού υπάρχει ισονομία και ισοπολιτεία; Το παιδί του φτωχού κι αγράμματου γύφτου το αντιλαμβάνεται ο νόμος ως έξυπνο και υπεύθυνο και το παιδί του πλούσιου και μορφωμένου μεγαλοαστού σαν κουτό και ανεύθυνο; Γιατί δεν βγαίνουν τα γυφτάκια, τα οποία καθημερινά συλλαμβάνονται για τις "ανώριμες" πράξεις τους, στις τηλεοράσεις, για να μας συγκινήσουν; Δεν βγαίνουν, γιατί έχουν συναίσθηση των πράξεών τους. Δεν βγαίνουν, γιατί έχουν αυτό το οποίο ονομάζουμε "τσίπα". Αυτό δηλαδή το οποίο λείπει από τους κακομαθημένους γόνους των διεφθαρμένων και των επίσης ελεεινών δικηγόρων, οι οποίοι αποφασίζουν για την υπερασπιστική τους "γραμμή". Δικηγόροι, πολλοί εκ των οποίων —που σήμερα εμφανίζονται σαν εκφραστές ανθρώπινων "ευαισθησιών"— αν βρίσκονταν σε άλλα κράτη, θα τους είχαν αφαιρεθεί οι άδειες ασκήσεως επαγγέλματος, λόγω της συμμετοχής τους σε παραδικαστικά και άλλα κυκλώματα.
Αν κάποιους πρέπει να κατηγορούν όλοι αυτοί οι βαθύπλουτοι "ανεύθυνοι", αυτοί είναι οι γονείς τους. Δεν φτάνει που ήταν διεφθαρμένοι και άχρηστοι, τους έμπλεξαν κιόλας. Δεν φτάνει που ήταν ανίκανοι να αυτοπροστατευτούν —και σήμερα αναζητούν τις "Μπανανίες" για να σωθούν—, κατάφεραν να καταστρέψουν και τις "ασπίδες" των παιδιών τους. Τις νόμιμες "ασπίδες". Πρόλαβε ο Χριστοφοράκος να βγάλει όχι μόνον τα μάτια τα δικά του, αλλά και αυτά των παιδιών του. Βλάκες από την αρχή μέχρι το τέλος. Βλάκες, όταν νόμιζαν ότι μπορούσαν να επωφελούνται παντοτινά από τη διαφθορά και βλάκες παρέμειναν ακόμα κι όταν κατάλαβαν ότι αυτό δεν συμβαίνει. Βλάκες μέχρι την τελευταία στιγμή, που γελούσαν μπροστά στις κάμερες, νομίζοντας ότι μας "δουλεύουν" όλους μαζί.
Για εμάς —και πιστεύουμε και για τον νόμο επίσης— τα πράγματα είναι απλά. Δεν μας απασχολεί καθόλου το θέμα της διαφυγής των κύριων υπευθύνων. Μας αρκούν αυτοί οι οποίοι έμειναν. Υπάρχει έγκλημα, υπάρχουν τα αποδεικτικά στοιχεία και υπάρχουν και οι ένοχοι. Ποιο είναι το έγκλημα σ' αυτήν την περίπτωση; Η διαφθορά. Ποιος ο στόχος του εγκλήματος; Ο πλουτισμός. Ποιος ήταν ο καρπός του παράνομου πλουτισμού; Η περιουσία του εγκληματία. Ποιος κατέχει τον καρπό του εγκλήματος; Τα παιδιά του. Άρα αυτοί καθίστανται αυτόματα συνένοχοί του. Εφόσον αυτοί έχουν υπό την κατοχή τους τον καρπό του εγκλήματος, δικάζονται ως κύριοι ένοχοι.
Μπορεί τελικά αυτοί να είναι και οι ηθικοί αυτουργοί του εγκλήματος και τα "κορόιδα" να είναι οι γονείς τους, οι οποίοι καταδιώκονται και αναγκάστηκαν να διαφύγουν στο εξωτερικό. Έξυπνοι, με βάση το πνεύμα του εγκλήματος, είναι αυτοί οι οποίοι επωφελήθηκαν τα μέγιστα από ένα έγκλημα, δεν έκαναν τη βρόμικη δουλειά και αυτοί οι οποίοι την έκαναν καταδιώκονται. Γιατί το λέμε αυτό; Γιατί ο καρπός του εγκλήματος είναι αυτός, που για τον νόμο προσδιορίζει με την απόλυτη ασφάλεια την ταυτότητα του πραγματικού δράστη. Γι' αυτόν τον λόγο και ο νόμος διακρίνει μεταξύ τους τούς ηθικούς και τους φυσικούς αυτουργούς. Αν δηλαδή το έγκλημα γίνεται για την απόκτηση κάποιου παράνομου κέρδους, ο πραγματικός εγκληματίας είναι πάντα αυτός, ο οποίος συνδέει τους φυσικούς δράστες με την κατοχή του προϊόντος του εγκλήματος. Σ' αυτήν την περίπτωση …τα παιδιά των διεφθαρμένων.
Εδώ εύλογα ο αναγνώστης θ' αναρωτηθεί για την περίεργη λογική μας. Είναι δυνατόν να θεωρούμε ως κύριους δράστες τα παιδιά; Παιδιά, τα οποία δεν είχαν άμεση εμπλοκή με τις δραστηριότητες των γονιών τους; Δεν είμαστε παράλογοι. Αυτό το κάνουμε για έναν απλό λόγο. Το κάνουμε, για να εκμεταλλευτούμε τις δυνατότητες που μας δίνει ο νόμος. Ο νόμος, ο οποίος "παρακολουθεί" τη λογική του εγκλήματος, προκειμένου να συλλαμβάνει τους πραγματικούς εγκληματίες και όχι απαραίτητα αυτούς που φαίνονται σαν τέτοιοι. Με βάση τη λογική του εγκλήματος, για να εκδικαστεί μια υπόθεση, δεν είναι απαραίτητη προϋπόθεση η σύλληψη όλων των μελών μιας συμμορίας. Αρκεί η σύλληψη μερικών από αυτούς. Οι άλλοι δικάζονται ερήμην τους. Ακόμα και νεκροί να είναι, μπορούν να δικαστούν.
Αυτά λέει ο νόμος. Αν μια συμμορία ληστών, που κατά τη δράση της σκότωσε έναν φύλακα και μέχρι αυτή να συλληφθεί, το μέλος της, που διέπραξε τον φόνο —για να εξυπηρετήσει την κοινή δραστηριότητα— σκοτώθηκε σε ένα κοινό αυτοκινητιστικό δυστύχημα, δεν θα δικαστούν όλοι οι υπόλοιποι για ένοπλη μετά φόνου ληστεία; Δεν θα γίνει ποτέ η δίκη, γιατί ένα αυτοκίνητο "πάτησε" τον κατά τη γενική ομολογία όλων δολοφόνο; Θα απαλλαγούν όλοι από το σύνολο των κατηγοριών, επειδή σκοτώθηκε ένας από τους εγκληματίες; Η ληστεία θα πάψει να είναι ένοπλη μετά φόνου, επειδή σκοτώθηκε αυτός ο οποίος κρατούσε το όπλο και σκότωσε; Για τον νόμο το όπλο ανήκει στη συμμορία και όχι αποκλειστικά σ' αυτόν που το έφερε. Για τον νόμο ο φόνος αποδίδεται στη συμμορία και όχι αποκλειστικά σ' αυτόν που τον διέπραξε ως φυσικό πρόσωπο. Δεν χρειάζεται δηλαδή να συλληφθεί ο Χριστοφοράκος ή ο Καραβέλας, για ν' αρχίσουν οι δίκες τους. Αυτές μπορούν ν' αρχίσουν και χωρίς αυτούς, εφόσον υπάρχουν τα παιδιά τους. Τα συνένοχα παιδιά τους, εφόσον αυτά έχουν υπό την κατοχή τους το μεγαλύτερο μέρος των προϊόντων των εγκλημάτων τους. Τα παιδιά, τα οποία τα "έμπλεξαν" οι ίδιοι στα εγκλήματά τους.
Πηγαίνεις λοιπόν στα δικαστήρια τους συνενόχους, τους οποίους έχεις συλλάβει και τους δικάζεις με αυτό το σκεπτικό. Τους δικάζεις ως εγκληματίες, οι οποίοι επωφελούνταν από το "παρασκήνιο" και ίσως και να κατεύθυναν τις πράξεις των εγκληματιών. Δεν χρειάζεται να αποδείξεις ότι αυτό πράγματι συνέβαινε. Η κατοχή των περιουσιακών στοιχείων, τα οποία προέκυψαν από το έγκλημα του στενού τους συγγενή, αρκεί. Δικάζεις ερήμην του τον συγγενή τους, ώστε να βρεις το πώς προέκυψαν τα περιουσιακά αυτά στοιχεία και η κατηγορία απλά "μεταβιβάζεται" και στους συνενόχους του, που τα κατέχουν. Τους συνενόχους τους καταδικάζει η απλή κατοχή των περιουσιακών στοιχείων, τα οποία προέκυψαν από το έγκλημα. Η κατοχή του μοναδικού στόχου του εγκλήματος. Η κατοχή στοιχείων, τα οποία, αν παρέμεναν στην κατοχή την εγκληματιών, θα δεσμεύονταν και θα δημεύονταν. Τι ποινή προβλέπεται γι' αυτήν την περίπτωση; Ισόβια; Τους καταδικάζεις σε ισόβια ως συνενόχους.
Γιατί το κάνεις αυτό; Για ν' αναγκαστούν οι πραγματικοί ένοχοι να εμφανιστούν ενώπιον του νόμου και να πάρουν την ευθύνη. Τους καταδικάζεις μέχρι να έρθουν οι πραγματικοί ένοχοι να τους απαλλάξουν. Μέχρι να έρθουν αυτοί και να μας "διαβεβαιώσουν" για κάτι το οποίο γνωρίζουμε εκ των προτέρων, αλλά δεν μας ενδιαφέρει που το γνωρίζουμε. Να μας "διαβεβαιώσουν" ότι είναι αθώα τα παιδιά τους και άρα να τα αποφυλακίσουν. Να έχει ανάγκη ο κάθε Χριστοφοράκος και ο κάθε Καραβέλας να έρθει στην Ελλάδα, για να "απελευθερώσει" τα παιδιά του. Να βιάζεται να πάρει τη θέση τους και ν' αποδοθεί δικαιοσύνη. Αν δεν ενδιαφέρονται αυτοί για τα παιδιά τους, γιατί να ενδιαφερθούμε εμείς, που είμαστε τα θύματά τους; Αν δεν έχουν ευαισθησία αυτοί για τα παιδιά τους, γιατί να δείξει ευαισθησία η ελληνική κοινωνία;
Απλά πράγματα. Με γοργές διαδικασίες δικάζεις τα παιδιά και τα καταδικάζεις για τα εγκλήματα των "συνενόχων" γονέων τους, οι οποίοι αυτήν τη στιγμή διαφεύγουν. Μόνον αυτοί οι "συνένοχοι" μπορούν να τα απαλλάξουν και άρα πρέπει να έρθουν να δικαστούν. Όσο πιο γρήγορα τα καταδικάσεις, τόσο πιο γρήγορα θα επιστρέψουν οι φυγάδες. Αυτό μόνον μας σώζει από τα "ποντίκια" που ήδη δραπέτευσαν και εκείνα που είναι έτοιμα να δραπετεύσουν. Αν δεν το κάνουμε αυτό, θα μας "δουλεύουν" ακριβώς όπως το έχουν σχεδιάσει. Πλούσιοι κοσμοπολίτες όλοι. Οι διαφυγόντες γονείς πλούσιοι, με τα χρήματα τα οποία έχουν φυγαδεύσει στο εξωτερικό και οι παραμένοντες γόνοι πλούσιοι με τις περιουσίες που κληρονόμησαν "νόμιμα".
Αυτός είναι ο σχεδιασμός τους. Αυτά είχε κατά νου ο υγιέστατος Χριστοφοράκος, όταν έκανε "πλούσια" τα παιδιά του με την άκαιρη κληροδοσία του. Θέλουν να κάνουν πάρτυ με τα κλεμμένα. Θα συναντιούνται γιορτές και σχόλες στις Ελβετίες και θα γλεντούν εις βάρος των κορόιδων. Θα συναντιούνται οι "αθώοι", που παρέμειναν στην Ελλάδα με τα κλοπιμαία, μ' αυτούς που ανέλαβαν την "ευθύνη" και ζουν ατιμώρητοι στις διάφορες Ουρουγουάες. Αυτήν τη δυνατότητα θέλουμε να τους στερήσουμε. Μας συμφέρει να είμαστε σκληροί, αλλά όχι άδικοι με τους νεαρούς γόνους τους, προκειμένου να πιάσουμε τους πραγματικούς εγκληματίες.
Άδικοι δεν είμαστε με κανέναν από αυτούς. Άδικοι θα ήμασταν για όλα τα υπόλοιπα ελληνόπουλα, αν δεν σκεφτόμασταν με αυτόν τον τρόπο. Δεν μπορούμε να διανοηθούμε ότι αυτοί οι "εν αγνοία" τους ένοχοι θα συνεχίσουν να βολτάρουν με τις κλεμμένες Porsche στα πανάκριβα Κολέγια της Εσπερίας. Για εμάς τα πράγματα είναι πολύ απλά. Οδήγησαν όλοι αυτοί καλύτερα αυτοκίνητα από τα παιδιά των Ελλήνων που ήταν τίμιοι; Είναι εις γνώση τους συνένοχοι. Μεγάλωσαν σε ομορφότερα σπίτια από τα παιδιά των Ελλήνων που ήταν τίμιοι; Είναι εις γνώση τους συνένοχοι. Έκαναν περισσότερα ταξίδια από τα παιδιά των Ελλήνων που ήταν τίμιοι; Είναι εις γνώση τους συνένοχοι. Ό,τι απόλαυσαν —είτε αυτό είναι φαγητό είτε αυτό είναι ρούχα είτε είναι οτιδήποτε άλλο— το απόλαυσαν εις βάρος της κοινωνίας και άρα εις βάρος των παιδιών των υπολοίπων Ελλήνων, οι οποίοι είχαν την "αφέλεια" να είναι τίμιοι.
Για εμάς όλοι αυτοί είναι ένοχοι. Είναι ένοχοι, οι οποίοι με τη χρήση των κλοπιμαίων ΠΡΟΣΕΒΑΛΑΝ, ΠΛΗΓΩΣΑΝ, ΜΕΙΩΣΑΝ και ΑΔΙΚΗΣΑΝ τα παιδιά των υπόλοιπων Ελλήνων, τα οποία δεν είχαν την "τύχη" να έχουν μακρυχέρηδες γονείς. Είναι συνένοχοι έστω και χωρίς να είναι συμμέτοχοι στα εγκλήματα των γονέων τους. Γνώριζαν ακριβώς τι συνέβαινε και από πού προέρχονταν τα χρήματα τα οποία τους έδιναν τη δυνατότητα να ζουν σαν μεγιστάνες. Υπάλληλοι μιας πολυεθνικής εταιρείας ήταν οι γονείς τους. Υψηλόβαθμοι μεν, υπάλληλοι δε. Αν δεν διέφθειραν, ώστε τη λεηλασία του ελληνικού κράτους να την κάνουν "λεία" για την εταιρεία τους —και άρα να πάρουν μερίδιο κλέφτη—, δεν θα έπαιρναν τίποτε περισσότερο από έναν κοινό μισθό.
Έναν μισθό όμοιο με αυτόν που παίρνουν χιλιάδες άλλοι υπάλληλοι πολυεθνικών, που υπάρχουν στην Ελλάδα. Έναν μισθό, ο οποίος στην καλύτερη περίπτωση θα τους "έσπρωχνε" μέχρι το Μαρούσι. Ούτε πόντο πιο πάνω προς Εκάλη. Πώς βρέθηκαν λοιπόν τα σπίτια στα πανάκριβα προάστια και τα εκατομμύρια στους προσωπικούς τους λογαριασμούς; Αυτά όλα τα γνώριζαν τα παιδιά, γιατί έκαναν χρήση των πλεονεκτημάτων αυτών. Καθημερινή χρήση. Γνώριζαν το έγκλημα ως συγγενείς, το απέκρυπταν ως πολίτες και επωφελούνταν από αυτό ως κηφήνες. Έκαναν ακριβώς ό,τι ορίζει ο νόμος ως συνενοχή.
Όπως είχαν την εξυπνάδα να ξεχωρίζουν το Armani από τις πατσαβούρες των καλαθιών, έτσι είναι σίγουρο ότι είχαν την εξυπνάδα να καταλαβαίνουν και από πού προέρχεται η οικογενειακή τους "άπλα". Όπως είχαν την εξυπνάδα να καταλαβαίνουν πώς τους εξυπηρετεί η Porsche στο "φόρτωμα" —ξέρουν αυτοί—, έτσι είναι σίγουρο ότι καταλάβαιναν πώς οι γονείς τους "φόρτωναν" την οικογενειακή τους περιουσία. Είναι σίγουρο ότι περίμεναν νέο "δώρο", κάθε φορά που υπήρχε νέο "επίτευγμα" του γονέα.
…"Περίμενε παιδί μου να υπογράψει ο ΟΤΕ τη σύμβαση με τον κουμπάρο και θα σου αγοράσω το νέο αυτοκίνητο. Μην είσαι ανυπόμονος. Μην είσαι παράλογος. Έχουμε προβλήματα. Μπήκε ο εισαγγελέας στον ΟΤΕ. Καταλαβαίνεις τι σημαίνει αυτό; Μέχρι και να μην πάμε τα Χριστούγεννα στην Ελβετία μπορεί"… Τώρα, που ήρθε η ώρα του λογαριασμού για τους "ωραίους" και τις "ωραίες" της παραλίας και των βορείων προαστίων, άρχισαν να μυξοκλαίνε μπροστά στις κάμερες. Αλτσχάιμερ βαριάς μορφής απέκτησαν όλοι τους. Οι έξυπνοι έγιναν βλάκες. Οι αλαζόνες έγιναν ταπεινοί. Οι καλοντυμένοι των περιοδικών ξαναφόρεσαν τα ρούχα της παλαιότερης υπαλληλικής φτώχειας. Δεν θυμούνται τίποτε. Υπνωτισμένοι υπέγραφαν. Ζαλισμένοι ψώνιζαν. Μεθυσμένοι τραβολογούσαν τις μοντέλες.
Σ' ό,τι αφορά τη σκληρότητά μας και σ' αυτό το επίπεδο υπάρχει εξήγηση. Είμαστε σκληροί, γιατί ως κοινωνία μάς συμφέρει να είμαστε τέτοιοι. Μόνον από την καταδίκη τους μπορούμε να εξασφαλίσουμε το "δικαίωμα" να πάρουμε πίσω τα κλοπιμαία. Από εκεί και πέρα το "μπαλάκι" βρίσκεται στην πλευρά των διεφθαρμένων. Αυτοί θα είναι άδικοι, αν γλεντοκοπούν τα κλοπιμαία και τα παιδιά τους βρίσκονται στη φυλακή στη δική τους θέση. Αυτοί θα είναι πολλαπλάσια σκληροί, αν δεν γυρνάνε πίσω να τα απαλλάξουν από την τιμωρία. Εμείς, ως κοινωνία, είμαστε πλήρως καλυμμένοι. Από τη στιγμή που υπήρχε έγκλημα, βρήκαμε τους ενόχους και τους τιμωρήσαμε, έστω κι αν δεν τους τιμωρήσαμε όλους. Αποκαταστήσαμε την οικονομική βλάβη, που προκάλεσε το έγκλημα και αυτό μας είναι αρκετό ως κοινωνία.
Από εκεί και πέρα το τι θα γίνει μεταξύ των ενόχων, για τον καταμερισμό της τιμωρίας μεταξύ τους, αυτό είναι δικό τους θέμα. Ας πάνε τα αγόρια του Χριστοφοράκου στη φυλακή μαζί με τα πρεζόνια και τους δολοφόνους και αυτός αν θέλει ας κάνει "dolce vita" στο Μόναχο. Ας πάνε τα κορίτσια του Καραβέλα στη φυλακή μαζί με τους βαρυποινίτες και τις πόρνες και αυτός αν θέλει ας κάνει ράφτινγκ στον Ρίο ντε λα Πλάτα. Δικά τους προβλήματα είναι αυτά.
Κατάλαβε ο αναγνώστης τώρα τον λόγο που οι αστοί σύσσωμοι βρέθηκαν να υποστηρίζουν τα δικαιώματα των παιδιών και να επικαλούνται ευαισθησίες; Κατάλαβε τον λόγο που υπάρχει η "θλίψη", η οποία γεννά τον "παραλογισμό"; Γιατί έδειξαν αυτήν τη μεγάλη "ευαισθησία", την οποία βέβαια δεν θα έδειχναν, αν αυτός ο οποίος θα "προλάβαινε" να μεταβιβάσει τα κλοπιμαία δεν ήταν ο Χριστοφοράκος αλλά ο Παλαιοκώστας;
Στην πραγματικότητα δεν τους ενδιαφέρει ούτε ο Χριστοφοράκος ούτε ο Καραβέλας ούτε τα παιδιά εκείνων. Τους ενδιαφέρουν τα δικά τους τα παιδιά. Οι περισσότεροι από αυτούς, που "ευαισθητοποιήθηκαν", είναι διεφθαρμένοι και οι ίδιοι. Αυτοί οι διεφθαρμένοι πάντα είχαν τη "δραπέτευση" σαν την τελευταία εναλλακτική λύση και για τους εαυτούς τους. Πάντα νόμιζαν ότι στη χειρότερη γι' αυτούς περίπτωση θα μπορούσαν να δραπετεύσουν οι ίδιοι, αφήνοντας πίσω τους τούς πλούσιους και βολεμένους κληρονόμους. Αν αυτή η επιλογή πάψει να υφίσταται, κινδυνεύουν να καταστραφούν πλήρως. Κινδυνεύουν να τα χάσουν όλα και να πάνε και φυλακή. Ό,τι έκλεψαν, γύρω από τα σπίτια τους το έχουν επενδύσει. Τι θα κάνουν, αν αλλάξουν τα πράγματα;
Αυτοί, ως γνήσιοι συμμορίτες, είχαν συμφωνήσει μεταξύ τους σαν "κύριοι" να μην αγγίζονται οι οικογένειες των διεφθαρμένων. Στη χειρότερη περίπτωση είχαν αποδεχθεί το ενδεχόμενο να καταδιώκονται οι διεφθαρμένοι, αλλά όχι και οι οικογένειές τους, οι οποίες θα κληρονομούσαν "νόμιμα" τα προϊόντα της παράνομης δράσης τους. Είχαν συμφωνήσει να κλέβουν "εδώ" και να επενδύουν "εδώ". Αντέγραψαν τους νόμους της Καμόρα και νόμιζαν ότι αυτοί οι άγραφοι μεταξύ τους νόμοι έχουν την αξία του "συντάγματος" της διαφθοράς. Με τη σύλληψη των παιδιών των σημερινών κατηγορούμενων παραβιάζεται αυτό το "σύνταγμα". Τώρα τρέμουν όλοι οι διεφθαρμένοι στην ιδέα ότι η "δραπέτευση" θα τους αναγκάσει να παρατήσουν τα προϊόντα της διαφθοράς στη χώρα στην οποία εγκλημάτησαν και ν' αναγκαστούν οι ίδιοι να δραπετεύσουν οικογενειακά στο "άγνωστο".
Αυτό το οποίο λέμε εμείς είναι ότι πρέπει να ξεκινήσει άμεσα η δίκη του Χριστοφοράκου και του Καραβέλα. Η παρουσία των "συνενόχων" τους αρκεί για να γίνει αυτό. Αυτή είναι η θέση μας. Ο νόμος μάς δίνει αυτήν τη δυνατότητα. Από εδώ και πέρα τα πάντα είναι στα χέρια των δικαστών. Αν πραγματικά θέλουν να υπηρετήσουν την ελληνική κοινωνία και να σεβαστούν το "γράμμα" του νόμου, πρέπει να ξεκινήσουν τις διαδικασίες που προβλέπονται.
Σε διαφορετική περίπτωση θα είναι άδικοι με όλους τους υπόλοιπους Έλληνες, οι οποίοι, σεβόμενοι τους νόμους, πληρώνουν τις συνέπειες των πράξεών τους. Σε διαφορετική περίπτωση δεν θα έχουν το ηθικό δικαίωμα ούτε παρατήρηση να κάνουν στο γυφτάκι, το οποίο συλλαμβάνεται να πουλάει τη "συλλογή" του πατέρα του στους δρόμους. Σε διαφορετική περίπτωση μετατρέπουν τον γιο του Παλαιοκώστα στον πιο πολύφερνο —χωρίς καμία προσωπική ευθύνη— εργένη της χώρας. Σε διαφορετική περίπτωση γίνονται και οι ίδιοι μέρος του προβλήματος της διαφθοράς. Επιβαρύνουν την κοινωνική σήψη, στην οποία μας έχει οδηγήσει η τεράστια διαφθορά, εξαιτίας της ατιμωρησίας των ενόχων.
Τραϊανού Παναγιώτης
Πρόεδρος του ΕΑΜ. Β’
έκανε σωστά τη δουλειά της.
Πολύ σωστά έπραξε
και συνέλαβε τα παιδιά των εμπλεκομένων
στο σκάνδαλο της Siemens.
Τώρα θα πρέπει να τα δικάσει
ως συνενόχους των γονιών τους
και να τα καταδικάσει
στις ποινές που προβλέπονται γι' αυτούς.
Ι σ ό β ι α,
εφόσον αυτό λέει ο νόμος.
Για έναν περίεργο λόγο, κάθε φορά που βλέπουμε τους αστούς να υπεραμύνονται των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, εκτός από το γέλιο έρχονται στο μυαλό μας και γνωστές αθάνατες ρήσεις αρχαίων αλλά και λαϊκές παροιμίες. Συνελήφθησαν τα παιδιά των εμπλεκομένων στο σκάνδαλο της Siemens και όλοι οι αστοί σύσσωμοι ξεσηκώθηκαν να υπερασπιστούν τα δικαιώματα των αθώων παιδιών. Όλους τους έπιασαν οι "ευαισθησίες". "Δεν μπορούν να συλλάβουν τους γονείς και ξεσπούν στα αθώα παιδιά;", "Κρατούν ομήρους τα αθώα παιδιά, για να εκβιάσουν τους γονείς;". "Είναι κράτος δικαίου ένα κράτος, το οποίο στρέφεται κατά αθώων ανθρώπων, για να καλύψει τις αδυναμίες του;". Όμως, όπως συμβαίνει πάντα, όταν κάποιος πανικοβάλλεται και ξεσηκώνεται αδίκως, η βλακεία πάει σύννεφο.
"Το γαρ πολύ της θλίψεως γεννά παραφροσύνην". Πάντα υπάρχει βλακεία, όταν, εξαιτίας του πανικού, δεν γίνεται σεβαστή η λογική. Τι μας λέει λοιπόν η κοινή λογική; Ότι, όταν υπάρχει έγκλημα και οι καρποί του μοιράζονται σε τρίτους —εκτός από αυτόν που το διέπραξε—, υπάρχει συνενοχή και άρα συνένοχοι. Παύει το έγκλημα να είναι ατομικό και γίνεται συλλογικό. Παύουμε να μιλάμε για εγκληματία και μιλάμε για συμμορία εγκληματιών. Αυτό δεν το λέμε μόνον εμείς με την απλή λογική μας. Αυτό το λέει και ο νόμος. Ο νόμος, τον οποίον οι αστοί τον θυμούνται μόνον όταν τους βολεύει. Όταν δεν τους βολεύει κάνουν αναρχικές κι "επαναστατικές" σκέψεις.
Βιαζόταν λέει ο Χριστοφοράκος να περάσει την ιδιοκτησία του στα χέρια των παιδιών του και τελικά το κατάφερε. Το έλεγαν και το ξανάλεγαν, για να εμπεδώσουμε ότι αυτός "πρόλαβε" να μεταβιβάσει τα κλοπιμαία και εμείς κατόπιν δεν "προλαβαίνουμε" να τα πάρουμε πίσω. Λάθος. Κακό του κεφαλιού του που πρόλαβε. Γιατί; Γιατί μόνος του —εξ αιτίας της βλακείας του και με αυτόπτη μάρτυρα ένα πανελλήνιο κοινό— μετέτρεψε τα παιδιά του σε συνενόχους του. Μια βλακεία ανείπωτη και εκκωφαντική σε όλους τους τομείς. Από την αρχή μέχρι το τέλος ήταν βλάκας ο Χριστοφοράκος. Το πολύ της "θλίψης" τον έκανε παράφρονα. Η θλίψη από το γεγονός ότι ήταν σίγουρος πως θα ελέγχει τα πάντα και για πάντα, κάτι το οποίο "κατέρρευσε" σαν χάρτινος πύργος.
Θα πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά, για να καταλάβει ο αναγνώστης μερικά πράγματα. Είναι κατ’ αρχήν βλάκας αυτός ο οποίος εμπλέκεται σε υποθέσεις διαφθοράς, γιατί, από τη στιγμή που το κάνει, στην πραγματικότητα παύει να έχει πατρίδα. Παύει να έχει σπίτι και γίνεται ένας δυνάμει "νομάδας" της παρανομίας. Πρέπει ανά πάσα στιγμή να είναι έτοιμος να εξαφανιστεί από το φυσικό του περιβάλλον, γιατί οι τιμωρίες οι οποίες προβλέπονται στις περιπτώσεις αυτές είναι ανυπόφορες για τον θνητό άνθρωπο —παλαιότερα τους εκτελούσαν—. Είναι ακόμα πιο βλάκας, όταν επενδύει τα κλοπιμαία μέσα στην ίδια χώρα στην οποία εμπλέκεται για να φτιάξει περιουσία. Τα κλοπιμαία τα διατηρείς πάντα σε μια κατάσταση, στην οποία είτε αυτά να μπορούν να σε "ακολουθούν" όπου πηγαίνεις είτε να μπορείς να πας να τα "βρεις" μακριά από εκεί που σε ψάχνουν.
Γι' αυτόν τον λόγο, όπως αναφέραμε πιο πάνω, έρχονται στο μυαλό μας γνωστές παροιμίες και ρήσεις. Ο σοφός λαός λέει το εξής έξυπνο …"Ξέρεις να κρύβεις; Κλέψε. Δεν ξέρεις να κρύβεις; Μη κλέβεις". Δεν σε "ρωτάει" αν έχεις αντικλείδια ή αν γνωρίζεις συνδυασμούς χρηματοκιβωτίων. Δεν σε "ρωτάει" αν έχεις τις τεχνικές ή άλλες δυνατότητες για να κλέψεις. Σε "ρωτάει" αν μπορείς να κρύψεις αυτά τα οποία εύκολα ή δύσκολα μπορείς να κλέψεις. Μόνον αν μπορείς να τα κρύψεις υπάρχει πιθανότητα να γλιτώσεις, σε περίπτωση που αποφάσισες να γίνεις κλέφτης. Αυτή η σοφία είναι προφανές ότι έλλειπε από τους σημερινούς πρωταγωνιστές του σκανδάλου της Siemens.
Έξυπνος είναι αυτός ο οποίος κλέβει "εδώ" και επενδύει "αλλού". Αυτός, ο οποίος κλέβει "εδώ" και επενδύει "εδώ", είναι βλάκας. Αυτός, ο οποίος διαφθείρει ή διαφθείρεται στην Ελλάδα και αγοράζει ακίνητα στην Εκάλη, είναι βλάκας. Είναι σαν να ληστεύει κάποιος μια τράπεζα και μόλις πάρει τα χρήματα στα χέρια του, να βγάζει τη μάσκα του και να θέλει να τα καταθέσει σαν καταθέτης. Είναι οριακά βλάκας αυτός ο οποίος κλέβει και τη δύσκολη ώρα, που πρέπει να εξαφανιστεί, επιλέγει να γίνει "κληροδότης". Στην πραγματικότητα το μόνο που μπορεί να μοιράσει ως "κληρονομιά" είναι η συνενοχή και τίποτε άλλο. Ήταν βλάκας, δηλαδή, που πήρε τη "χειροβομβίδα" της διαφθοράς στα χέρια του και όταν αυτή "απασφαλίστηκε" έγινε ακόμα πιο βλάκας, παραδίδοντάς την στα παιδιά του.
"Ευαισθητοποιήθηκαν" οι "μορφωμένοι αστοί για τα δικαιώματα και την a priori αθωότητα των παιδιών του Χριστοφοράκου. Μια "ευαισθητοποίηση", την οποία είμαστε βέβαιοι ότι δεν θα την έδειχναν αν στη θέση του Χριστοφοράκου ήταν ο συνάδερφός του Παλαιοκώστας. Αυτήν την "αθωότητα" εμείς πρέπει να εξετάσουμε. Το παιδί —με βάση τη λογική— δεν φταίει, όταν καταναλώνει ένα πλούσιο χαρτζιλίκι, το οποίο πιθανόν να μην γνωρίζει και από πού προέρχεται. Το παιδί όμως είναι ένοχο, όταν αποδέχεται ενυπόγραφα —και μάλιστα υπό καθεστώς δημόσιας σκανδαλολογίας, η οποία αφορά τον πατέρα του— τη μεταβίβαση περιουσιακών στοιχείων. Το παιδί είναι ένοχο, όταν ενυπόγραφα γίνεται ιδιοκτήτης off shore εταιρείας με τεράστια περιουσιακά στοιχεία. Αν το παιδί δεν μπορεί να αυτοπροστατευτεί, αυτό είναι πρόβλημα του εγκληματία πατέρα του και όχι του νόμου.
Αυτό και πάλι δεν το λέμε εμείς. Αυτό το λέει ο νόμος. Όπου ο νόμος αναγνωρίζει δικαίωμα υπογραφής, είναι υποχρεωμένος αυτός ο οποίος λαμβάνει το δικαίωμα αυτό να γνωρίζει τις συνέπειές του. Αναγνωρίζει ο νόμος δικαίωμα υπογραφής σε ένα βρέφος; Όχι βέβαια. Αναγνωρίζει ο νόμος δικαίωμα υπογραφής σε έναν πραγματικά ανήλικο; Όχι βέβαια. Ο νόμος αναγνωρίζει δικαίωμα εκεί όπου υπάρχει λογική να αναγνωριστεί δικαίωμα. Όπως λοιπόν ο νόμος αναγνωρίζει σε ένα "ανώριμο" νεαρό άτομο την αξία της υπογραφής του, έτσι τον αναγκάζει κι αυτόν ν' αναγνωρίζει και τις ευθύνες αυτής της υπογραφής. Δεν μπορεί το παιδί να είναι υπεύθυνο όταν το συμφέρει και ανεύθυνο όταν δεν το συμφέρει. Αυτό αφορά το τυπικό του νόμου. Άγνοια νόμου —ως γνωστόν— δεν αναγνωρίζεται.
Πρόβλημα μάλιστα στην περίπτωση αυτήν δεν υπάρχει όχι μόνον στο "γράμμα" αλλά ούτε και στην ουσία του νόμου. Στις περιπτώσεις στις οποίες αναφερόμαστε και οι οποίες απασχολούν την κοινή γνώμη, δεν μιλάμε για πεντάχρονα και οκτάχρονα παιδιά. Μιλάμε για ενήλικους ανθρώπους νεαρής ηλικίας. Είναι προφανές ότι εδώ γίνεται μια κατάφορη κατάχρηση της έννοιας του "παιδιού". Τι θα πει παιδί; Και ένας εξηντάχρονος μπορεί να φέρει αυτήν την ιδιότητα. Και η Ντόρα παιδί του Μητσοτάκη είναι. Τι "φταίει" αυτή, που καθυστέρησε μια εβδομάδα να φτάσει ένα επείγον τηλεγράφημα από το υπουργείο εξωτερικών ως το υπουργείο δικαιοσύνης; Τον πατέρα της βόλευε αυτή η καθυστέρηση και αυτός την αποφάσισε. Αυτή ήταν απλώς υπουργός, επειδή ο πατέρας της την τοποθέτησε στην "οικογενειακή" του επιχείρηση, την οποία εντελώς "εσφαλμένα" εμείς νομίζουμε ότι είναι το κράτος μας. Άρα ήταν λάθος αυτής της ανεύθυνης "γόνου", που από υπερβάλλοντα ζήλο πήρε την πολιτική ευθύνη. Έπρεπε κι αυτή να βγει στα κανάλια και να μας "συγκινήσει" για τα λάθη του πατέρα της.
Γι' αυτόν τον λόγο δεν περιοριζόμαστε στο "γράμμα" του νόμου, αλλά επιχειρούμε να μπούμε και στην ουσία του νόμου. Όλοι αυτοί οι "νεαροί" γόνοι, που σήμερα "κλαίγονται" στα τηλεοπτικά παράθυρα, εκτός από κλέφτες είναι και ψεύτες. Εκ των δεδομένων δεν μπορούν να ισχυριστούν άγνοια. Δεν τους το επιτρέπει η ηλικία τους. Ακόμα και ένα ανήλικο παιδί είναι σε θέση να γνωρίζει τι συμβαίνει στο σπίτι του, πόσο μάλλον ένας νεαρός άνδρας ή γυναίκα. Ακόμα και ένα δεκαπεντάχρονο παιδί γνωρίζει απόλυτα τι συμβαίνει μέσα στην οικογένειά του.
Πιστεύει κάποιος ότι στα χιλιάδες σπίτια των δανειοληπτών, οι οποίοι καθημερινά ταλαιπωρούνται και εκβιάζονται από τις τράπεζες και τους τοκογλύφους, ότι τα ανήλικα παιδιά τους δεν γνωρίζουν τι συμβαίνει με απόλυτη ακρίβεια; Έχει δει κάποιος το παιδί ενός φτωχού να κλαίει μπροστά στη βιτρίνα της Ferrari, παρακαλώντας τον πατέρα του να του την αγοράσει; Όχι βέβαια. Γιατί; Γιατί γνωρίζει ακριβώς τις δυνατότητες της οικογένειάς του. Είναι ανήλικος, αλλά γνωρίζει τα προβλήματα των ενήλικων γονέων του.
Αν τα παιδιά των φτωχών, των αγράμματων και των αναξιοπαθούντων αυτής της κοινωνίας γνωρίζουν τόσα πολλά και σοβαρά πράγματα, που αφορούν τις οικογένειές τους, τι θα έπρεπε να γνωρίζουν τα παιδιά των μορφωμένων; Τα παιδιά λόγου χάρη ενός διεφθαρμένου μεγαλοϋπαλλήλου του ΟΤΕ δεν γνωρίζουν τη δουλειά του πατέρα τους; Δεν βρίσκονται μέσα στην κοινωνία τα παιδιά αυτά; Τα σχολεία τους δεν είναι μέρος αυτής της κοινωνίας; Τα παιδιά δεν είναι αυτά τα οποία κάνουν "επίδειξη" πλούτου, όταν οι οικογένειές τους έχουν περίσσευμα; Το παιδί, δηλαδή, του ΟΤΕτζή είναι κουτό; Όταν γυρίζει από σκι στα ελβετικά βουνά, δεν το λέει στους συμμαθητές του; Δεν καμαρώνει γι' αυτά που έκανε στα μέρη όπου τα έκανε; Ή μήπως νομίζει ότι ο ΟΤΕ στέλνει τους εργαζομένους του για διακοπές στην Ελβετία, ενώ η ΔΕΗ στέλνει τους δικούς της στο Κολοράντο; Στην Κατερίνη και στους Νέους Πόρους ποιοι πηγαίνουν άραγε;
Τα παιδιά όλα τα γνωρίζουν. Γνωρίζουν και άλλα παιδιά υπαλλήλων και γνωρίζουν τις δυνατότητές τους. Γνωρίζουν όχι μόνο τη διαφθορά των γονέων τους αλλά και τη διαφθορά των άλλων γονέων. Γνωρίζουν ποια παιδιά είναι τέκνα "συναδέρφων" των γονιών τους. Γνωρίζουν ότι όλα τα "ξεχωριστά" τα οποία απολαμβάνουν, δεν μπορούν να προέρχονται από τον επισήμως "μη ξεχωριστό" μισθό του πατέρα. Γνωρίζουν ότι ο πατέρας τους είναι "ξεχωριστός", αλλά όχι ο επίσημος μισθός του. Είναι βέβαιοι ότι έχει μάλλον μακρύ "χέρι", γιατί κατά έναν σχεδόν μαγικό τρόπο φέρνει πιο πολλά χρήματα απ' ό,τι του δίνουν οι εργοδότες του. Επειδή σόι πάει το βασίλειο, αρχίζουν και αυτά κι αναπτύσσουν τις ειδικές "δεξιότητες" των γονέων τους. Απλά αυτά το κάνουν εις βάρος των γονέων τους και όχι εις βάρος του κοινωνικού συνόλου, όπως κάνουν οι γονείς τους. Ο καθένας όπου μπορεί. Αναπτύσσουν κι αυτά μακρύ "χέρι", γιατί θέλουν να κάνουν επίδειξη στο σχολείο και άρα στο μέρος της κοινωνίας που τους αφορά.
Ακόμα όμως κι αν υποθέσουμε ότι υπάρχει πιθανότητα τα παιδιά να μην γνωρίζουν τι πραγματικά συμβαίνει στα σπίτια τους, για τους νεαρούς ενήλικες δεν τίθεται καν ζήτημα. Δεν το συζητάμε καν. Αυτοί κι αν τα γνωρίζουν όλα !! Δεν μπορεί να μην γνωρίζει το ώριμο πλέον παιδί του ΟΤΕτζή ότι δεν είναι ο ΟΤΕ που τον στέλνει στο πανάκριβο Χάρβαρντ επειδή η ΔΕΗ είναι αυτή που έχει αποκλειστικό συμβόλαιο με το Γέιλ. Δεν μπορεί να νομίζει το παιδί του ΟΤΕτζή ότι πρέπει να περιοριστεί στην Porsche, επειδή την BMW τη δικαιούνται μόνον οι ΔΕΗτζήδες.
Δεν μπορείς με λίγα λόγια, όταν για τον οποιονδήποτε λόγο ζητάς παροχές, να μην γνωρίζεις τις δυνατότητες της πηγής σου. Όταν μερικά χρόνια πριν αισθανόσουν προνομιούχος, επειδή έτρωγες ψημένο καλαμπόκι στην Ασπροβάλτα, πρέπει να είσαι βλάκας για να μην καταλαβαίνεις ότι κάτι άλλαξε στη ζωή σου, για να αισθάνεσαι το ίδιο, τρώγοντας παγωτό με φράουλα στις ελβετικές Άλπεις. Δεν υπάρχει εδώ φυσική "εξέλιξη". Όταν ο πατέρας σου δεν έχει αλλάξει δουλειά και έχει παραμείνει υπάλληλος, αλλά έχουν αλλάξει όλα τα υπόλοιπα δεδομένα, που αφορούν τη ζωή της οικογένειάς σου, κάτι συμβαίνει. Κάτι ύποπτο συμβαίνει προφανώς μέσα στην ίδια τη δουλειά του, η οποία μυστηριωδώς αποδίδει πολλαπλάσια από αυτά που μέχρι πριν λίγο καιρό είχες συνηθίσει. Τόσο ύποπτο όσο ύποπτη είναι και η ανεξήγητη σπατάλη του φτωχού συμμαθητή σου, ο οποίος διαχειρίζεται τα χρήματα της σχολικής εκδρομής.
"Τα παιδιά είναι εξαρτώμενα από τους γονείς τους" …είπανε οι ενήλικες γυναίκες, οι οποίες είναι ταυτόχρονα κόρες του έτερου φυγόδικου για την υπόθεση Siemens Καράβελα. Το είπαν με λυγμούς και μας συγκίνησαν. Όχι βέβαια όσο μας συγκίνησε το άλλο με τον Τοτό, αλλά δεν παύει να είναι συγκινητική η δήλωσή τους. Πράγματι τα παιδιά είναι εξαρτώμενα από τους γονείς τους. Τα παιδιά όμως των διεφθαρμένων γονέων είναι εξαρτώμενα από την DKNY και την Gucci. Γιατί; Γιατί η έννοια της εξάρτησης για τους νέους συνδέεται με την έννοια της επιβίωσης και τα παιδιά των διεφθαρμένων δεν έχουν πρόβλημα επιβίωσης. Τους απασχολούν οι νέες κολεξιόν μόδας και όχι οι συλλογικές συμβάσεις εργασίας.
Έστω όμως ότι μέχρι τώρα δεν γνώριζαν —και από "ανωριμότητα" δεν ρώταγαν για να μάθουν— τι συμβαίνει. Τώρα, που έμαθαν τι συμβαίνει, τι προτίθενται να κάνουν; Τώρα, που έμαθαν ότι είναι παράνομα τα περιουσιακά στοιχεία τα οποία τους "φορτώθηκαν" εν "αγνοία" τους, τι θα κάνουν; Θα τα μεταβιβάσουν στο δημόσιο; Η αφέλειά τους δηλαδή περιορίζεται μέχρι εκεί που φτάνει η ευθύνη; Στα υπόλοιπα είναι υπεύθυνοι πολίτες με τα σκληρά κι απαραβίαστα δικαιώματα των ιδιοκτητών; Σε ποια ευνομούμενη Πολιτεία θα σε αφήσουν να ξεκοκαλίσεις εν "γνώση" σου κλεμμένη περιουσία, την οποία φορτώθηκες εν "αγνοία" σου;
Υπάρχει σ' αυτόν τον τόπο ισονομία και ισοπολιτεία; Αν ένας γύφτος κλέψει ένα μοναδικής αξίας σπάνιο βάζο από την Εκάλη και εντοπισθεί το παιδί του να το πουλάει στο Μοναστηράκι, τι θα γίνει; Θα πάει η αστυνομία και θα το ρωτήσει αν "πρόλαβε" να του το μεταβιβάσει ο γύφτος; Σηκωτό θα το πάρει και θα το ονομάσει συνένοχο του πατέρα του. Θα το δικάσει και θα το καταδικάσει, αρκούμενο στα αποδεικτικά στοιχεία των κλοπιμαίων και κατόπιν θα το στείλει στη φυλακή, αναζητώντας ταυτόχρονα και τον φυγόδικο αλλά επίσης καταδικασμένο πατέρα. Δικαίως. Δικαίως και χωρίς την παραμικρή αντίδραση από τον ανήλικο καταδικασμένο. Γιατί; Γιατί γνωρίζει ο μικρός γύφτος ότι το βάζο ήταν κλεμμένο. Δεν το είχαν στην τέντα τους από κληρονομιά και δεν θυμάται τον πατέρα του "συλλέκτη" έργων τέχνης. Θα πάει αδιαμαρτύρητα και κατ’ ευθείαν στη φυλακή και η αστυνομία θα συνεχίσει ν' αναζητά τον βασικό κλέφτη, που είναι ο πατέρας του.
Πού υπάρχει ισονομία και ισοπολιτεία; Το παιδί του φτωχού κι αγράμματου γύφτου το αντιλαμβάνεται ο νόμος ως έξυπνο και υπεύθυνο και το παιδί του πλούσιου και μορφωμένου μεγαλοαστού σαν κουτό και ανεύθυνο; Γιατί δεν βγαίνουν τα γυφτάκια, τα οποία καθημερινά συλλαμβάνονται για τις "ανώριμες" πράξεις τους, στις τηλεοράσεις, για να μας συγκινήσουν; Δεν βγαίνουν, γιατί έχουν συναίσθηση των πράξεών τους. Δεν βγαίνουν, γιατί έχουν αυτό το οποίο ονομάζουμε "τσίπα". Αυτό δηλαδή το οποίο λείπει από τους κακομαθημένους γόνους των διεφθαρμένων και των επίσης ελεεινών δικηγόρων, οι οποίοι αποφασίζουν για την υπερασπιστική τους "γραμμή". Δικηγόροι, πολλοί εκ των οποίων —που σήμερα εμφανίζονται σαν εκφραστές ανθρώπινων "ευαισθησιών"— αν βρίσκονταν σε άλλα κράτη, θα τους είχαν αφαιρεθεί οι άδειες ασκήσεως επαγγέλματος, λόγω της συμμετοχής τους σε παραδικαστικά και άλλα κυκλώματα.
Αν κάποιους πρέπει να κατηγορούν όλοι αυτοί οι βαθύπλουτοι "ανεύθυνοι", αυτοί είναι οι γονείς τους. Δεν φτάνει που ήταν διεφθαρμένοι και άχρηστοι, τους έμπλεξαν κιόλας. Δεν φτάνει που ήταν ανίκανοι να αυτοπροστατευτούν —και σήμερα αναζητούν τις "Μπανανίες" για να σωθούν—, κατάφεραν να καταστρέψουν και τις "ασπίδες" των παιδιών τους. Τις νόμιμες "ασπίδες". Πρόλαβε ο Χριστοφοράκος να βγάλει όχι μόνον τα μάτια τα δικά του, αλλά και αυτά των παιδιών του. Βλάκες από την αρχή μέχρι το τέλος. Βλάκες, όταν νόμιζαν ότι μπορούσαν να επωφελούνται παντοτινά από τη διαφθορά και βλάκες παρέμειναν ακόμα κι όταν κατάλαβαν ότι αυτό δεν συμβαίνει. Βλάκες μέχρι την τελευταία στιγμή, που γελούσαν μπροστά στις κάμερες, νομίζοντας ότι μας "δουλεύουν" όλους μαζί.
Για εμάς —και πιστεύουμε και για τον νόμο επίσης— τα πράγματα είναι απλά. Δεν μας απασχολεί καθόλου το θέμα της διαφυγής των κύριων υπευθύνων. Μας αρκούν αυτοί οι οποίοι έμειναν. Υπάρχει έγκλημα, υπάρχουν τα αποδεικτικά στοιχεία και υπάρχουν και οι ένοχοι. Ποιο είναι το έγκλημα σ' αυτήν την περίπτωση; Η διαφθορά. Ποιος ο στόχος του εγκλήματος; Ο πλουτισμός. Ποιος ήταν ο καρπός του παράνομου πλουτισμού; Η περιουσία του εγκληματία. Ποιος κατέχει τον καρπό του εγκλήματος; Τα παιδιά του. Άρα αυτοί καθίστανται αυτόματα συνένοχοί του. Εφόσον αυτοί έχουν υπό την κατοχή τους τον καρπό του εγκλήματος, δικάζονται ως κύριοι ένοχοι.
Μπορεί τελικά αυτοί να είναι και οι ηθικοί αυτουργοί του εγκλήματος και τα "κορόιδα" να είναι οι γονείς τους, οι οποίοι καταδιώκονται και αναγκάστηκαν να διαφύγουν στο εξωτερικό. Έξυπνοι, με βάση το πνεύμα του εγκλήματος, είναι αυτοί οι οποίοι επωφελήθηκαν τα μέγιστα από ένα έγκλημα, δεν έκαναν τη βρόμικη δουλειά και αυτοί οι οποίοι την έκαναν καταδιώκονται. Γιατί το λέμε αυτό; Γιατί ο καρπός του εγκλήματος είναι αυτός, που για τον νόμο προσδιορίζει με την απόλυτη ασφάλεια την ταυτότητα του πραγματικού δράστη. Γι' αυτόν τον λόγο και ο νόμος διακρίνει μεταξύ τους τούς ηθικούς και τους φυσικούς αυτουργούς. Αν δηλαδή το έγκλημα γίνεται για την απόκτηση κάποιου παράνομου κέρδους, ο πραγματικός εγκληματίας είναι πάντα αυτός, ο οποίος συνδέει τους φυσικούς δράστες με την κατοχή του προϊόντος του εγκλήματος. Σ' αυτήν την περίπτωση …τα παιδιά των διεφθαρμένων.
Εδώ εύλογα ο αναγνώστης θ' αναρωτηθεί για την περίεργη λογική μας. Είναι δυνατόν να θεωρούμε ως κύριους δράστες τα παιδιά; Παιδιά, τα οποία δεν είχαν άμεση εμπλοκή με τις δραστηριότητες των γονιών τους; Δεν είμαστε παράλογοι. Αυτό το κάνουμε για έναν απλό λόγο. Το κάνουμε, για να εκμεταλλευτούμε τις δυνατότητες που μας δίνει ο νόμος. Ο νόμος, ο οποίος "παρακολουθεί" τη λογική του εγκλήματος, προκειμένου να συλλαμβάνει τους πραγματικούς εγκληματίες και όχι απαραίτητα αυτούς που φαίνονται σαν τέτοιοι. Με βάση τη λογική του εγκλήματος, για να εκδικαστεί μια υπόθεση, δεν είναι απαραίτητη προϋπόθεση η σύλληψη όλων των μελών μιας συμμορίας. Αρκεί η σύλληψη μερικών από αυτούς. Οι άλλοι δικάζονται ερήμην τους. Ακόμα και νεκροί να είναι, μπορούν να δικαστούν.
Αυτά λέει ο νόμος. Αν μια συμμορία ληστών, που κατά τη δράση της σκότωσε έναν φύλακα και μέχρι αυτή να συλληφθεί, το μέλος της, που διέπραξε τον φόνο —για να εξυπηρετήσει την κοινή δραστηριότητα— σκοτώθηκε σε ένα κοινό αυτοκινητιστικό δυστύχημα, δεν θα δικαστούν όλοι οι υπόλοιποι για ένοπλη μετά φόνου ληστεία; Δεν θα γίνει ποτέ η δίκη, γιατί ένα αυτοκίνητο "πάτησε" τον κατά τη γενική ομολογία όλων δολοφόνο; Θα απαλλαγούν όλοι από το σύνολο των κατηγοριών, επειδή σκοτώθηκε ένας από τους εγκληματίες; Η ληστεία θα πάψει να είναι ένοπλη μετά φόνου, επειδή σκοτώθηκε αυτός ο οποίος κρατούσε το όπλο και σκότωσε; Για τον νόμο το όπλο ανήκει στη συμμορία και όχι αποκλειστικά σ' αυτόν που το έφερε. Για τον νόμο ο φόνος αποδίδεται στη συμμορία και όχι αποκλειστικά σ' αυτόν που τον διέπραξε ως φυσικό πρόσωπο. Δεν χρειάζεται δηλαδή να συλληφθεί ο Χριστοφοράκος ή ο Καραβέλας, για ν' αρχίσουν οι δίκες τους. Αυτές μπορούν ν' αρχίσουν και χωρίς αυτούς, εφόσον υπάρχουν τα παιδιά τους. Τα συνένοχα παιδιά τους, εφόσον αυτά έχουν υπό την κατοχή τους το μεγαλύτερο μέρος των προϊόντων των εγκλημάτων τους. Τα παιδιά, τα οποία τα "έμπλεξαν" οι ίδιοι στα εγκλήματά τους.
Πηγαίνεις λοιπόν στα δικαστήρια τους συνενόχους, τους οποίους έχεις συλλάβει και τους δικάζεις με αυτό το σκεπτικό. Τους δικάζεις ως εγκληματίες, οι οποίοι επωφελούνταν από το "παρασκήνιο" και ίσως και να κατεύθυναν τις πράξεις των εγκληματιών. Δεν χρειάζεται να αποδείξεις ότι αυτό πράγματι συνέβαινε. Η κατοχή των περιουσιακών στοιχείων, τα οποία προέκυψαν από το έγκλημα του στενού τους συγγενή, αρκεί. Δικάζεις ερήμην του τον συγγενή τους, ώστε να βρεις το πώς προέκυψαν τα περιουσιακά αυτά στοιχεία και η κατηγορία απλά "μεταβιβάζεται" και στους συνενόχους του, που τα κατέχουν. Τους συνενόχους τους καταδικάζει η απλή κατοχή των περιουσιακών στοιχείων, τα οποία προέκυψαν από το έγκλημα. Η κατοχή του μοναδικού στόχου του εγκλήματος. Η κατοχή στοιχείων, τα οποία, αν παρέμεναν στην κατοχή την εγκληματιών, θα δεσμεύονταν και θα δημεύονταν. Τι ποινή προβλέπεται γι' αυτήν την περίπτωση; Ισόβια; Τους καταδικάζεις σε ισόβια ως συνενόχους.
Γιατί το κάνεις αυτό; Για ν' αναγκαστούν οι πραγματικοί ένοχοι να εμφανιστούν ενώπιον του νόμου και να πάρουν την ευθύνη. Τους καταδικάζεις μέχρι να έρθουν οι πραγματικοί ένοχοι να τους απαλλάξουν. Μέχρι να έρθουν αυτοί και να μας "διαβεβαιώσουν" για κάτι το οποίο γνωρίζουμε εκ των προτέρων, αλλά δεν μας ενδιαφέρει που το γνωρίζουμε. Να μας "διαβεβαιώσουν" ότι είναι αθώα τα παιδιά τους και άρα να τα αποφυλακίσουν. Να έχει ανάγκη ο κάθε Χριστοφοράκος και ο κάθε Καραβέλας να έρθει στην Ελλάδα, για να "απελευθερώσει" τα παιδιά του. Να βιάζεται να πάρει τη θέση τους και ν' αποδοθεί δικαιοσύνη. Αν δεν ενδιαφέρονται αυτοί για τα παιδιά τους, γιατί να ενδιαφερθούμε εμείς, που είμαστε τα θύματά τους; Αν δεν έχουν ευαισθησία αυτοί για τα παιδιά τους, γιατί να δείξει ευαισθησία η ελληνική κοινωνία;
Απλά πράγματα. Με γοργές διαδικασίες δικάζεις τα παιδιά και τα καταδικάζεις για τα εγκλήματα των "συνενόχων" γονέων τους, οι οποίοι αυτήν τη στιγμή διαφεύγουν. Μόνον αυτοί οι "συνένοχοι" μπορούν να τα απαλλάξουν και άρα πρέπει να έρθουν να δικαστούν. Όσο πιο γρήγορα τα καταδικάσεις, τόσο πιο γρήγορα θα επιστρέψουν οι φυγάδες. Αυτό μόνον μας σώζει από τα "ποντίκια" που ήδη δραπέτευσαν και εκείνα που είναι έτοιμα να δραπετεύσουν. Αν δεν το κάνουμε αυτό, θα μας "δουλεύουν" ακριβώς όπως το έχουν σχεδιάσει. Πλούσιοι κοσμοπολίτες όλοι. Οι διαφυγόντες γονείς πλούσιοι, με τα χρήματα τα οποία έχουν φυγαδεύσει στο εξωτερικό και οι παραμένοντες γόνοι πλούσιοι με τις περιουσίες που κληρονόμησαν "νόμιμα".
Αυτός είναι ο σχεδιασμός τους. Αυτά είχε κατά νου ο υγιέστατος Χριστοφοράκος, όταν έκανε "πλούσια" τα παιδιά του με την άκαιρη κληροδοσία του. Θέλουν να κάνουν πάρτυ με τα κλεμμένα. Θα συναντιούνται γιορτές και σχόλες στις Ελβετίες και θα γλεντούν εις βάρος των κορόιδων. Θα συναντιούνται οι "αθώοι", που παρέμειναν στην Ελλάδα με τα κλοπιμαία, μ' αυτούς που ανέλαβαν την "ευθύνη" και ζουν ατιμώρητοι στις διάφορες Ουρουγουάες. Αυτήν τη δυνατότητα θέλουμε να τους στερήσουμε. Μας συμφέρει να είμαστε σκληροί, αλλά όχι άδικοι με τους νεαρούς γόνους τους, προκειμένου να πιάσουμε τους πραγματικούς εγκληματίες.
Άδικοι δεν είμαστε με κανέναν από αυτούς. Άδικοι θα ήμασταν για όλα τα υπόλοιπα ελληνόπουλα, αν δεν σκεφτόμασταν με αυτόν τον τρόπο. Δεν μπορούμε να διανοηθούμε ότι αυτοί οι "εν αγνοία" τους ένοχοι θα συνεχίσουν να βολτάρουν με τις κλεμμένες Porsche στα πανάκριβα Κολέγια της Εσπερίας. Για εμάς τα πράγματα είναι πολύ απλά. Οδήγησαν όλοι αυτοί καλύτερα αυτοκίνητα από τα παιδιά των Ελλήνων που ήταν τίμιοι; Είναι εις γνώση τους συνένοχοι. Μεγάλωσαν σε ομορφότερα σπίτια από τα παιδιά των Ελλήνων που ήταν τίμιοι; Είναι εις γνώση τους συνένοχοι. Έκαναν περισσότερα ταξίδια από τα παιδιά των Ελλήνων που ήταν τίμιοι; Είναι εις γνώση τους συνένοχοι. Ό,τι απόλαυσαν —είτε αυτό είναι φαγητό είτε αυτό είναι ρούχα είτε είναι οτιδήποτε άλλο— το απόλαυσαν εις βάρος της κοινωνίας και άρα εις βάρος των παιδιών των υπολοίπων Ελλήνων, οι οποίοι είχαν την "αφέλεια" να είναι τίμιοι.
Για εμάς όλοι αυτοί είναι ένοχοι. Είναι ένοχοι, οι οποίοι με τη χρήση των κλοπιμαίων ΠΡΟΣΕΒΑΛΑΝ, ΠΛΗΓΩΣΑΝ, ΜΕΙΩΣΑΝ και ΑΔΙΚΗΣΑΝ τα παιδιά των υπόλοιπων Ελλήνων, τα οποία δεν είχαν την "τύχη" να έχουν μακρυχέρηδες γονείς. Είναι συνένοχοι έστω και χωρίς να είναι συμμέτοχοι στα εγκλήματα των γονέων τους. Γνώριζαν ακριβώς τι συνέβαινε και από πού προέρχονταν τα χρήματα τα οποία τους έδιναν τη δυνατότητα να ζουν σαν μεγιστάνες. Υπάλληλοι μιας πολυεθνικής εταιρείας ήταν οι γονείς τους. Υψηλόβαθμοι μεν, υπάλληλοι δε. Αν δεν διέφθειραν, ώστε τη λεηλασία του ελληνικού κράτους να την κάνουν "λεία" για την εταιρεία τους —και άρα να πάρουν μερίδιο κλέφτη—, δεν θα έπαιρναν τίποτε περισσότερο από έναν κοινό μισθό.
Έναν μισθό όμοιο με αυτόν που παίρνουν χιλιάδες άλλοι υπάλληλοι πολυεθνικών, που υπάρχουν στην Ελλάδα. Έναν μισθό, ο οποίος στην καλύτερη περίπτωση θα τους "έσπρωχνε" μέχρι το Μαρούσι. Ούτε πόντο πιο πάνω προς Εκάλη. Πώς βρέθηκαν λοιπόν τα σπίτια στα πανάκριβα προάστια και τα εκατομμύρια στους προσωπικούς τους λογαριασμούς; Αυτά όλα τα γνώριζαν τα παιδιά, γιατί έκαναν χρήση των πλεονεκτημάτων αυτών. Καθημερινή χρήση. Γνώριζαν το έγκλημα ως συγγενείς, το απέκρυπταν ως πολίτες και επωφελούνταν από αυτό ως κηφήνες. Έκαναν ακριβώς ό,τι ορίζει ο νόμος ως συνενοχή.
Όπως είχαν την εξυπνάδα να ξεχωρίζουν το Armani από τις πατσαβούρες των καλαθιών, έτσι είναι σίγουρο ότι είχαν την εξυπνάδα να καταλαβαίνουν και από πού προέρχεται η οικογενειακή τους "άπλα". Όπως είχαν την εξυπνάδα να καταλαβαίνουν πώς τους εξυπηρετεί η Porsche στο "φόρτωμα" —ξέρουν αυτοί—, έτσι είναι σίγουρο ότι καταλάβαιναν πώς οι γονείς τους "φόρτωναν" την οικογενειακή τους περιουσία. Είναι σίγουρο ότι περίμεναν νέο "δώρο", κάθε φορά που υπήρχε νέο "επίτευγμα" του γονέα.
…"Περίμενε παιδί μου να υπογράψει ο ΟΤΕ τη σύμβαση με τον κουμπάρο και θα σου αγοράσω το νέο αυτοκίνητο. Μην είσαι ανυπόμονος. Μην είσαι παράλογος. Έχουμε προβλήματα. Μπήκε ο εισαγγελέας στον ΟΤΕ. Καταλαβαίνεις τι σημαίνει αυτό; Μέχρι και να μην πάμε τα Χριστούγεννα στην Ελβετία μπορεί"… Τώρα, που ήρθε η ώρα του λογαριασμού για τους "ωραίους" και τις "ωραίες" της παραλίας και των βορείων προαστίων, άρχισαν να μυξοκλαίνε μπροστά στις κάμερες. Αλτσχάιμερ βαριάς μορφής απέκτησαν όλοι τους. Οι έξυπνοι έγιναν βλάκες. Οι αλαζόνες έγιναν ταπεινοί. Οι καλοντυμένοι των περιοδικών ξαναφόρεσαν τα ρούχα της παλαιότερης υπαλληλικής φτώχειας. Δεν θυμούνται τίποτε. Υπνωτισμένοι υπέγραφαν. Ζαλισμένοι ψώνιζαν. Μεθυσμένοι τραβολογούσαν τις μοντέλες.
Σ' ό,τι αφορά τη σκληρότητά μας και σ' αυτό το επίπεδο υπάρχει εξήγηση. Είμαστε σκληροί, γιατί ως κοινωνία μάς συμφέρει να είμαστε τέτοιοι. Μόνον από την καταδίκη τους μπορούμε να εξασφαλίσουμε το "δικαίωμα" να πάρουμε πίσω τα κλοπιμαία. Από εκεί και πέρα το "μπαλάκι" βρίσκεται στην πλευρά των διεφθαρμένων. Αυτοί θα είναι άδικοι, αν γλεντοκοπούν τα κλοπιμαία και τα παιδιά τους βρίσκονται στη φυλακή στη δική τους θέση. Αυτοί θα είναι πολλαπλάσια σκληροί, αν δεν γυρνάνε πίσω να τα απαλλάξουν από την τιμωρία. Εμείς, ως κοινωνία, είμαστε πλήρως καλυμμένοι. Από τη στιγμή που υπήρχε έγκλημα, βρήκαμε τους ενόχους και τους τιμωρήσαμε, έστω κι αν δεν τους τιμωρήσαμε όλους. Αποκαταστήσαμε την οικονομική βλάβη, που προκάλεσε το έγκλημα και αυτό μας είναι αρκετό ως κοινωνία.
Από εκεί και πέρα το τι θα γίνει μεταξύ των ενόχων, για τον καταμερισμό της τιμωρίας μεταξύ τους, αυτό είναι δικό τους θέμα. Ας πάνε τα αγόρια του Χριστοφοράκου στη φυλακή μαζί με τα πρεζόνια και τους δολοφόνους και αυτός αν θέλει ας κάνει "dolce vita" στο Μόναχο. Ας πάνε τα κορίτσια του Καραβέλα στη φυλακή μαζί με τους βαρυποινίτες και τις πόρνες και αυτός αν θέλει ας κάνει ράφτινγκ στον Ρίο ντε λα Πλάτα. Δικά τους προβλήματα είναι αυτά.
Κατάλαβε ο αναγνώστης τώρα τον λόγο που οι αστοί σύσσωμοι βρέθηκαν να υποστηρίζουν τα δικαιώματα των παιδιών και να επικαλούνται ευαισθησίες; Κατάλαβε τον λόγο που υπάρχει η "θλίψη", η οποία γεννά τον "παραλογισμό"; Γιατί έδειξαν αυτήν τη μεγάλη "ευαισθησία", την οποία βέβαια δεν θα έδειχναν, αν αυτός ο οποίος θα "προλάβαινε" να μεταβιβάσει τα κλοπιμαία δεν ήταν ο Χριστοφοράκος αλλά ο Παλαιοκώστας;
Στην πραγματικότητα δεν τους ενδιαφέρει ούτε ο Χριστοφοράκος ούτε ο Καραβέλας ούτε τα παιδιά εκείνων. Τους ενδιαφέρουν τα δικά τους τα παιδιά. Οι περισσότεροι από αυτούς, που "ευαισθητοποιήθηκαν", είναι διεφθαρμένοι και οι ίδιοι. Αυτοί οι διεφθαρμένοι πάντα είχαν τη "δραπέτευση" σαν την τελευταία εναλλακτική λύση και για τους εαυτούς τους. Πάντα νόμιζαν ότι στη χειρότερη γι' αυτούς περίπτωση θα μπορούσαν να δραπετεύσουν οι ίδιοι, αφήνοντας πίσω τους τούς πλούσιους και βολεμένους κληρονόμους. Αν αυτή η επιλογή πάψει να υφίσταται, κινδυνεύουν να καταστραφούν πλήρως. Κινδυνεύουν να τα χάσουν όλα και να πάνε και φυλακή. Ό,τι έκλεψαν, γύρω από τα σπίτια τους το έχουν επενδύσει. Τι θα κάνουν, αν αλλάξουν τα πράγματα;
Αυτοί, ως γνήσιοι συμμορίτες, είχαν συμφωνήσει μεταξύ τους σαν "κύριοι" να μην αγγίζονται οι οικογένειες των διεφθαρμένων. Στη χειρότερη περίπτωση είχαν αποδεχθεί το ενδεχόμενο να καταδιώκονται οι διεφθαρμένοι, αλλά όχι και οι οικογένειές τους, οι οποίες θα κληρονομούσαν "νόμιμα" τα προϊόντα της παράνομης δράσης τους. Είχαν συμφωνήσει να κλέβουν "εδώ" και να επενδύουν "εδώ". Αντέγραψαν τους νόμους της Καμόρα και νόμιζαν ότι αυτοί οι άγραφοι μεταξύ τους νόμοι έχουν την αξία του "συντάγματος" της διαφθοράς. Με τη σύλληψη των παιδιών των σημερινών κατηγορούμενων παραβιάζεται αυτό το "σύνταγμα". Τώρα τρέμουν όλοι οι διεφθαρμένοι στην ιδέα ότι η "δραπέτευση" θα τους αναγκάσει να παρατήσουν τα προϊόντα της διαφθοράς στη χώρα στην οποία εγκλημάτησαν και ν' αναγκαστούν οι ίδιοι να δραπετεύσουν οικογενειακά στο "άγνωστο".
Αυτό το οποίο λέμε εμείς είναι ότι πρέπει να ξεκινήσει άμεσα η δίκη του Χριστοφοράκου και του Καραβέλα. Η παρουσία των "συνενόχων" τους αρκεί για να γίνει αυτό. Αυτή είναι η θέση μας. Ο νόμος μάς δίνει αυτήν τη δυνατότητα. Από εδώ και πέρα τα πάντα είναι στα χέρια των δικαστών. Αν πραγματικά θέλουν να υπηρετήσουν την ελληνική κοινωνία και να σεβαστούν το "γράμμα" του νόμου, πρέπει να ξεκινήσουν τις διαδικασίες που προβλέπονται.
Σε διαφορετική περίπτωση θα είναι άδικοι με όλους τους υπόλοιπους Έλληνες, οι οποίοι, σεβόμενοι τους νόμους, πληρώνουν τις συνέπειες των πράξεών τους. Σε διαφορετική περίπτωση δεν θα έχουν το ηθικό δικαίωμα ούτε παρατήρηση να κάνουν στο γυφτάκι, το οποίο συλλαμβάνεται να πουλάει τη "συλλογή" του πατέρα του στους δρόμους. Σε διαφορετική περίπτωση μετατρέπουν τον γιο του Παλαιοκώστα στον πιο πολύφερνο —χωρίς καμία προσωπική ευθύνη— εργένη της χώρας. Σε διαφορετική περίπτωση γίνονται και οι ίδιοι μέρος του προβλήματος της διαφθοράς. Επιβαρύνουν την κοινωνική σήψη, στην οποία μας έχει οδηγήσει η τεράστια διαφθορά, εξαιτίας της ατιμωρησίας των ενόχων.
Τραϊανού Παναγιώτης
Πρόεδρος του ΕΑΜ. Β’
